De Osterlauf in Eupen was dit jaar wel heel bijzonder. Onder zomerse omstandigheden werd deze mooie, maar zware, landschapsloop voor de 33e keer gehouden. Ik kan me niet herinneren dat we hier ooit bij een temperatuur boven de 10 gr. hebben gelopen. Meestal was het nat en nog winters koud.Deze keer werd dit voor mij ook meer een veredelde tempotraining en was het zaak vooral heel te blijven. Er zitten nogal wat veraderlijke stukken in dit parcours waarbij je goed moet uitkijken waar je loopt. Nog afgezien van de kwelpartijen op de laatste kilometers.
Samen met Pierre vertrok ik op tijd naar Eupen, waar het bij aankomst weer een drukte van jewelste was. De drukte aan de start van de hoofdloop zorgde voor enkele vervelende valpartijen waaraan ik gelukkig op het laatste moment kon ontwijken en mijn reactievermogen op de proef werd gesteld. Dit kostte helaas enkele seconden, maar dat maakte mij sowieso niet veel uit. Het zwaar geaccidenteerde parcours zorgt voor de nodige tempowisselingen, maar ook heel wat mooie vergezichten in de omgeving van het Hautes Fagnes.
Met de eindtijd van 1:14 kon ik de tijd van vorig jaar met een kleine halve minuut verbeteren en had ik het gestelde doel bereikt.
