Voor mij een geheel nieuwe ervaring deze wedstrijd in het mooie Danikerbos. Van horen zeggen wist ik al dat ie zwaar was en na de uitslagen van vorig jaar bekeken te hebben, wist ik genoeg. De weersomstandigheden en ondergrond maakten het er ook al niet makkelijker op, dus maar eens kijken waar het schip strand.
In de kantine van de manege Ten Eysden werden de startnummers afgehaald en werd een kop koffie genuttigd. Veel oude bekenden kwamen we weer tegen, zoals Ger Putters die me ooit eens wist over te halen om de Jungfrau Marathon te gaan lopen.
Gestart werd om 10:30 en René en ik gingen voor een tijd van 42 op de 5EM. Eerst volgt er een kleine relatief vlakke ronde van ca. 1 km., waarna het vervolgens via de Vloedgraaf klimmen is geblazen tot het 3 km. punt. What goes up must go down dacht ik, dus tijd om te herstellen. Forget it. De afdalingen zijn zo steil en glad dat je moet oppassen je nek niet te breken. Bij 4,5 km. volgt er flinke bocht in een steile helling en oeps... daar ging ik bijna op mijn bek. Gelukkig kon ik nog mijn evenwicht houden. Dan gaan we richting finish voor de 2e ronde. Ik probeer mijn tempo onder de 5 min/km te houden. Bij de laatste beklimming moet ik even in de wandelpas, maar ga nog altijd uit van een eindtijd onder de 42 min. Dan piep! Het 8 km. punt op 41 min. Er klopt iets niet, de finish is nog lang niet in zicht. De laatste afdaling volgt en het trekt zich nog behoorlijk lang. Ik hoor speaker klasse B Wim en ik passeer de meet op 45 min. De 5EM blijken bijna 5,5EM te zijn. Maar a la, dat mag de pret niet drukken.
Ondanks dat mijn lijf niet voor dit parcours geschikt is, heb ik toch lekker gelopen. Ook pupil Homminga heeft netjes gelopen en een mooie tijd van 42 neer weten te zetten.
Ik moet zeggen dat de organisatie prima was, met voor 5 euro ook nog een consumptie en een stuk vlaai. Volgende week MG Hardt, geen heuvels en zelfs geen vals plat... dan ben ik weer aan de beurt.
