In Kerkzogenrath stond vandaag voor de 48e keer de befaamde Abdijcross op kalender. Bekend voor zijn loodzwaar parcours werden er vandaag de Limburgse Kampioenschappen gehouden. Leuk als je tot de (sub)top behoort, maar voor mij was de "recreatieloop" meer dan voldoende. Terwijl de toppers nog wat mochten uitslapen, moesten de recreanten alweer vroeg uit de veren. Om 10:30 was immers de start van de korte cross over de 5100 m. Zoals gebruikelijk waren we een uur van te voren in het inschrijflokaal en konden we nog even wat babbelen met een paar loopvrung. Het weer was in eerste instantie alles behalve uitnodigend om te lopen vandaag, maar al gelang het starttijdstip naderde, begon de adrenaline toch langzaam te werken. Nog even een paar rondjes warm lopen op het grasveld en we begeven ons naar de start. Het startschot valt en de meute vertrekt om eerst twee rondjes over de baan te lopen die praktisch een en al modder is. Daarna gaat het gelukkig een stuk bergaf en kan ik redelijk in mijn tempo komen. Voorbij aan de vijver gaat vervolgens het klimwerk beginnen. Vorig jaar nog redelijk begaanbaar door de bevroren ondergrond, dit jaar had men een extra moeilijkheidsgraad ingebouwd... zand en nog eens zand. Normaal wordt dit voor zandsculpturen gebruikt, maar hier kon je vooral zien hoeveel voetstappen je al voor waren gegaan. Gelukkig de eerste klim zit er bijna op en we gaan weer richting sportveld voor de tweede ronde. Een paar gasten proberen mij het loopleven te verzuren, maar even later kan ik gelukkig weer mijn tempo vinden want het gaat weer bergaf. Dan voor de tweede keer weer die vervelende klim en we gaan de laatste kilometer in. Mijn klok geeft 19 min. aan en het wordt aanpoten om proberen onder de 25 min. te komen. De laatste meters bochtenwerk en modder op de baan en ik ga richting finish. Met de eindtijd 25:06 mag ik weer een medaille in ontvangst nemen en kom weer niet op het podium.... als M55-er heb je het toch niet gemakkelijk blijkt maar weer.
