De 16e Rursee Marathon was vandaag een herkansing voor de mislukking in Keulen van 3 weken geleden. Hoewel ik in eerste had besloten dit jaar maar af te sluiten voor wat de Marathons betreft, liet het me toch niet los om nog ergens de 49e te lopen. Omdat ik de Keulenkater vrij snel verwerkt had, schreef ik dus maar in voor de Rursee Marathon, met als voordeel dat de eerste Marathon van 2013 mijn 50e zal zijn.
Hoewel ik vrijdag nog wat last had van wat griepverschijnselen en ik toch nog twijfelde, vertrok ik zondag toch maar naar Einruhr. Het weer was gelukkig nog redelijk, terwijl de weersvoorspellingen er niet al te best uit zagen. Bij aankomst werd meteen het startnummer afgehaald en het was gelukkig nog niet al te druk. Dat veranderde echter vrij snel, want in no-time stond er een lange wachtrij en moest de start met een kwartier worden opgeschoven. Inmiddels waren ook de overige STB-ers gearriveerd en werd nog even wat bijgepraat. Dan is het tijd om naar de startplek te vertrekken en treffen we Iwan Theunissen. Nog even gauw op de foto en het aftellen kan beginnen. Het startschot valt en de meute vertrekt. Ene STB-er, Piet Hein genaamd, vertrekt als een vuurpijl en wil me nu al het leven verzuren. Na enkele kilometers zie ik hem al niet meer. Maar goed hij dacht dat het parcours redelijk vlak was, dus ik wacht mijn kans af. Ik loop op een lekker tempo van ca. 11,5kmh en voel me goed. De adrenaline zit er nog altijd goed in, want genoemd STB-er is nog steeds niet in zicht. Das darf doch wohl nicht war sein! Zou die doping hebben gebruikt? Inmiddels ben ik het 11 km punt bij Peter Borsdorff gepasseerd en we gaan nu de grote ronde in richting Schwammenauel. Ah, daar wandelt iets... yes. Nu even een paar bemoedigende woorden toespreken en snel voorbij. Het HM-punt passeer ik op 1:50 en weet dat de tweede helft nog best zwaar kan worden, temeer daar ik de afgelopen weken geen lange duurloop meer heb gedaan. Dus maar doorlopen op karakter, doel is immers gewoon uitlopen. Vanaf 32 km. wordt het nu werken en moet ik regelmatig in de wandelpas bergop. Samen met Ronald Janssen gaan deze zware kilometers moeizaam en het toetje volgt bij 37 km. waar ik sowieso al bijna 10 min. inlever. De laatste 5 km. gaan vervolgens met horten en stoten en ik ben blij als ik de speaker hoor. Nog even over de brug en we gaan richting finish. De eindtijd van 4:06 stelt niet veel voor, maar de 49e is een feit. Volgend jaar is jubileumjaar en staat de 50e Marathon in mijn 25e loopjaar, gepland in Düsseldorf op 28 april.
