De 20e Jungfrau Marathon is weer geschiedenis. Na de voorbereiding van 12 weken trainingsarbeid is het moment dan eindelijk aangebroken. De traditie om met een groep STB-ers om de drie jaar deel te nemen aan dit unieke bergloopspektakel, werd ook dit jaar weer voortgezet. Mijn eerste deelname in 2000 bezorgde me toen kippenvel en ook deze keer was het passeren van de finishstreep emotie puur. Deze 20e editie was tevens ook een jubileumeditie en werd er het WK Berglopen gehouden. Met 17 naties werd het evenement gespreid over twee dagen. Op zaterdag liepen de vrouwen en de mannen 50 en ouder, terwijl op zondag de senioren en mannen onder de 50 aan de beurt waren. Onder prachtige zomerse 
omstandigheden konden we zodoende genieten van een heerlijk lang sportief weekend in het Berner Oberland. Samen met Cor, Jacqueline en Leo vertrok ik op donderdag bij heerlijk weer en zonder noemenswaardig oponthoud arriveerden we rond vieren bij hotel Staubbach. Bij Hotel-restaurant Oberland werd meteen gereserveerd voor het avondeten en werd een rondwandeling door Lauterbrunnen gemaakt met een bezoekje aan de Staubbach waterval. Na het ontbijt op vrijdag vertrokken we 
al vroeg voor het afhalen van de startnummers en werd de marathonbeurs bezocht. Ook troffen we hier Astrid en Iwan die zojuist waren gearriveerd na een nachtrit. Op de beurs was het nog vrij rustig en hadden we snel onze startnummers. De middaguren verbrachten we in Grindelwald met een korte wandeling en lunch, waarna we terug naar het hotel vertrokken en nog even op bezoek gingen bij de overige STB-ers op de Jungfrau Camping. Daarna was het tijd om ons langzaam te gaan voorbereiden op de wedstrijddag en werden de loopspullen gereed gemaakt.
omstandigheden konden we zodoende genieten van een heerlijk lang sportief weekend in het Berner Oberland. Samen met Cor, Jacqueline en Leo vertrok ik op donderdag bij heerlijk weer en zonder noemenswaardig oponthoud arriveerden we rond vieren bij hotel Staubbach. Bij Hotel-restaurant Oberland werd meteen gereserveerd voor het avondeten en werd een rondwandeling door Lauterbrunnen gemaakt met een bezoekje aan de Staubbach waterval. Na het ontbijt op vrijdag vertrokken we 
al vroeg voor het afhalen van de startnummers en werd de marathonbeurs bezocht. Ook troffen we hier Astrid en Iwan die zojuist waren gearriveerd na een nachtrit. Op de beurs was het nog vrij rustig en hadden we snel onze startnummers. De middaguren verbrachten we in Grindelwald met een korte wandeling en lunch, waarna we terug naar het hotel vertrokken en nog even op bezoek gingen bij de overige STB-ers op de Jungfrau Camping. Daarna was het tijd om ons langzaam te gaan voorbereiden op de wedstrijddag en werden de loopspullen gereed gemaakt.
Zaterdag, de wedstrijddag
Na een goede nachtrust en het ontbijt vertrokken we om 7:15 naar het station, waar we om even na half acht de trein naar Interlaken hadden. Bij een stralend blauwe lucht zat de stemming er goed in en pupil Leo had toch wel wat last van zenuwtrekjes. Dat vroeg dus om wat mental coaching. Na de korte treinreis, zijn we inmiddels op de plaats van bestemming en begeven ons naar de startplaats. Nog wat laatste sanitaire bezigheden en nog een babbeltje met de overige
STB-ers en het starttijdstip nadert. Het aftellen begint. Het is 9:00 u. en met een kanonschot worden de 4000 deelnemers weggeschoten. Na het plaatselijk rondje van 5 km door Interlaken, gaan we vervolgens door Bönigen en passeren de Brienzer See. Het tempo is goed en de sfeer langs het parcours is nu al geweldig. We gaan nu richting Wilderwil en passeren bij 9 km. het bruggetje over de Lütschine. In Wilderswil worden we ontvangen met sambamuziek en ligt er een blauwe (STB) loper klaar. Vervolgens gaat het richting Gsteigwiler en volgt de eerste serieuze helling. In het zonnetje is het aardig warm, maar in het mooie Lütschinental is het vervolgens toch weer wat frisjes. We komen nu in Zweilütschinen aan en moeten het spoor over. De timing was niet helemaal gelukkig want we moesten even wachten totdat de trein langs was. Nu volgen weer wat geaccidenteerde gedeeltes in het parcours en naderen we Lauterbrunnen. Ook hier weer een super sfeer met veel publiek en muziek. We passeren ons hotel en even verder staat een iPad met Jacqueline die ons op de foto zet. Bij de doorkomst bij het halve Marathonpunt bedraagt de tussentijd 1:58 en we lopen langs de Staubbach waterval. Nu volgt een vlak lusje rondom de camping en komen we vervolgens na 25 km. weer in Lauterbrunnen en gaan we langzaam richting Wengen. Met de nadruk op langzaam, want de weg is niet lang, maar het duurt wel lang voor je in het autoloze bergdorp bent. Bij de gevreesde muur van Wengen, waarbij bijna iedereen in de wandelpas gaat, hoef je je immers niet te schamen. Ongeveer op de helft aangekomen klinkt plotseling Pink Floyd's "Another Brick In The Wall" en voel ik me alles andere als een "brick". Een kommetje pudding zou toepasselijker zijn op dit moment. Maar a la, na iets meer dan 2 km. zit de ellende er op en gaan we door Wengen waar een onbeschrijfelijke stemming heerst. Dan gaat het richting Wengenalp en komen we weer in een prachtig stukje natuur met bebossing. De schaduwrijke stukken komen nu goed van pas, want het wordt nu aardig zweten. Inmiddels was ik al overgeschakeld op bouillon en werd het nodige vocht bij iedere drankpost aangevuld. Het 35 km. punt ben ik inmiddels gepasseerd en we zijn op ca. 1500 m hoogte. bij Allmend. De bergen komen steeds korter bij en het is werkelijk genieten onder deze omstandigheden. Als ik even verderop voor me uit kijk zie ik een lange sliert met lopers en in de verte is het 38 km. punt bij Wixi al te zien. Er zijn nog maar weinigen die hier lopen of dribbelen, de meesten wandelen. Bij Wixi wordt de horde gesplitst om de toedrang naar de Moräne te verdelen. Ik moet links... (sh...). Op een of andere manier is dit anders, meer stenen, hogere stenen, meer onbegaanbare paden? Ik weet het even niet. Bij 39 km. worden we getrakteerd op alphoornmuziek en beginnen we aan de beklimming op de Moräne. Een geweldige uitblik op de Eiger, Mönch en Jungfrau laten de gedachten van de wedstrijd even afdwalen. Eigenlijk zou je hier willen stoppen om te genieten van het uitzicht, ware het niet dat er een klokje tikt en die speciale rugzak wil je toch hebben... Aangeland bij het 41 km. punt volgt de traditionele begroeting van de doedelzakspeler en is het hoogste punt bij 2200 m. bereikt. Nu gaat het over ca. 1 km. bergaf richting finish langs het bergmeertje en kan nog even wat "tempo" gemaakt worden. Met de eindtijd van 5:31 passeer ik de eindstreep en heb genoten van mijn laatste(?) Jungfrau Marathon...
STB-ers en het starttijdstip nadert. Het aftellen begint. Het is 9:00 u. en met een kanonschot worden de 4000 deelnemers weggeschoten. Na het plaatselijk rondje van 5 km door Interlaken, gaan we vervolgens door Bönigen en passeren de Brienzer See. Het tempo is goed en de sfeer langs het parcours is nu al geweldig. We gaan nu richting Wilderwil en passeren bij 9 km. het bruggetje over de Lütschine. In Wilderswil worden we ontvangen met sambamuziek en ligt er een blauwe (STB) loper klaar. Vervolgens gaat het richting Gsteigwiler en volgt de eerste serieuze helling. In het zonnetje is het aardig warm, maar in het mooie Lütschinental is het vervolgens toch weer wat frisjes. We komen nu in Zweilütschinen aan en moeten het spoor over. De timing was niet helemaal gelukkig want we moesten even wachten totdat de trein langs was. Nu volgen weer wat geaccidenteerde gedeeltes in het parcours en naderen we Lauterbrunnen. Ook hier weer een super sfeer met veel publiek en muziek. We passeren ons hotel en even verder staat een iPad met Jacqueline die ons op de foto zet. Bij de doorkomst bij het halve Marathonpunt bedraagt de tussentijd 1:58 en we lopen langs de Staubbach waterval. Nu volgt een vlak lusje rondom de camping en komen we vervolgens na 25 km. weer in Lauterbrunnen en gaan we langzaam richting Wengen. Met de nadruk op langzaam, want de weg is niet lang, maar het duurt wel lang voor je in het autoloze bergdorp bent. Bij de gevreesde muur van Wengen, waarbij bijna iedereen in de wandelpas gaat, hoef je je immers niet te schamen. Ongeveer op de helft aangekomen klinkt plotseling Pink Floyd's "Another Brick In The Wall" en voel ik me alles andere als een "brick". Een kommetje pudding zou toepasselijker zijn op dit moment. Maar a la, na iets meer dan 2 km. zit de ellende er op en gaan we door Wengen waar een onbeschrijfelijke stemming heerst. Dan gaat het richting Wengenalp en komen we weer in een prachtig stukje natuur met bebossing. De schaduwrijke stukken komen nu goed van pas, want het wordt nu aardig zweten. Inmiddels was ik al overgeschakeld op bouillon en werd het nodige vocht bij iedere drankpost aangevuld. Het 35 km. punt ben ik inmiddels gepasseerd en we zijn op ca. 1500 m hoogte. bij Allmend. De bergen komen steeds korter bij en het is werkelijk genieten onder deze omstandigheden. Als ik even verderop voor me uit kijk zie ik een lange sliert met lopers en in de verte is het 38 km. punt bij Wixi al te zien. Er zijn nog maar weinigen die hier lopen of dribbelen, de meesten wandelen. Bij Wixi wordt de horde gesplitst om de toedrang naar de Moräne te verdelen. Ik moet links... (sh...). Op een of andere manier is dit anders, meer stenen, hogere stenen, meer onbegaanbare paden? Ik weet het even niet. Bij 39 km. worden we getrakteerd op alphoornmuziek en beginnen we aan de beklimming op de Moräne. Een geweldige uitblik op de Eiger, Mönch en Jungfrau laten de gedachten van de wedstrijd even afdwalen. Eigenlijk zou je hier willen stoppen om te genieten van het uitzicht, ware het niet dat er een klokje tikt en die speciale rugzak wil je toch hebben... Aangeland bij het 41 km. punt volgt de traditionele begroeting van de doedelzakspeler en is het hoogste punt bij 2200 m. bereikt. Nu gaat het over ca. 1 km. bergaf richting finish langs het bergmeertje en kan nog even wat "tempo" gemaakt worden. Met de eindtijd van 5:31 passeer ik de eindstreep en heb genoten van mijn laatste(?) Jungfrau Marathon... 