Het is zondagmorgen en de wekker gaat af om 6 u. Het is weer tijd voor de Vaals-Venlo estafettewedstrijd met de STB Abrahams. Altijd een mooie sportieve dag, maar ook deze keer weer met wat ongeregeldheden. Omdat ik redelijk op tijd naar bed was gegaan de avond van te voren, was ik vrij snel wakker en na het ontbijt en de spullen te hebben ingepakt toog ik vrolijk naar de plek van samenkomst om 7 u. bij Mengelers. 5 voor 7, nog niemand aanwezig? Piep, piep.... 100,5 “es ist 5 vor 6...” huh? Sh... na een paar vijven en zessen maar terug naar huis en nog even het bed in.
Enfin, even later zijn we weer terug op de plaats van bestemming. John Haan arriveert als eerste met zijn nieuwe fiets en even later John Hendriks met ongepoetste fiets en bijna lekke band, dat gelukkig snel werd opgelost. Even later is de ploegleider Theo er en blijkt de nieuwe fiets van John Haan niet te passen op de fietsdrager. Met wat improvisatietalent slagen we erin de boel aan elkaar te knutselen. We kunnen vertrekken. Hè, gelukkig we zitten, op naar Vaals… samen met Paul, John en Ineke. Op de autoweg gaat het bijna fout, de nieuwe fiets van John gaat los en hup daar staan we weer langs de kant. De schoenveter van Ineke biedt uitkomst en gelukkig is er verder niets beschadigd. Half acht zijn we op de Vaalserberg en kunnen we langzaam aan de start gaan denken. Nog wat voorbereidingen en even wat inlopen. De eerste starters zijn reeds weg en het hoogste punt van Nederland wordt nog even kunstmatig iets opgehoogd omdat ik uit de broek moet :-)
Dan is het tijd voor de start. Om 8:05 mag ik de spits afbijten en begin aan de eerste etappe onder aanmoediging van de overige STB-ers. Het weer is prima en de temperatuur is goed. Zoals bekend gaat de etappe in het begin lekker bergaf en is het voor mij de wet van Newton die extra in mijn voordeel werkt. Na ca. 3 km. is het echter afgelopen en gaat de daling over in afwisselende klimmetjes en zorgt voor wat temposchommelingen. De begeleiding en aanmoedigingen onderweg zorgen ervoor dat de wedstrijd lekker verloopt. Bij de doorkomst in Mechelen (10 km in 42:15) komt Iwan als eerste van het Superteam voorbij en gaan we de laatste helling op. De laatste kilometers richting Wylre breken aan en ik kan lekker het tempo vasthouden. Voorbij aan de kerk en we gaan even verder rechtsaf naar het wisselpunt, met 1:06:31 passeer ik de streep en draag het stokje over aan John Haan voor de 2e etappe. Ik stap in de auto en met Ineke gaat het richting Oirsbeek voor de 3e etappe. Nu valt er een enkele bui en begint de wind ook flink aan te trekken. In Oirsbeek wordt het stokje door John overgedragen aan Jan Schwanen en stap ik op de fiets richting Nieuwstadt over 14,6 km. Deze pittige heuvelachtige etappe is Jan op het lijf geschreven en bij het eerste klimmetje in Oirsbeek moet ik flink trappen om hem bij te houden. Via Doenrade, Windraak, Sittard gaat het via Millen richting Nieuwstadt waar we na 1:03 arriveren.
De 4e etappe is de damesetappe van 10,8 km die bijna traditioneel door Ineke wordt gelopen. Bij de doorkomst in Echt neemt de regenval en wind in heftigheid toe en is het geen pretje voor de lopers en fietsers tot aan de pauzeplaats in St. Joost. Na 1 uur zit ook de klus er voor Ineke op en is het pauze, tijd om de inwendige mens te versterken en even met de andere ploegen te babbelen.
Na de pauze is het tijd voor de 5e etappe van St. Joost naar Herkenbosch, en is het de beurt aan Erik Haakma, onze geheime succesformule, want hij loopt niet alleen snel hij krijgt ook nog eens 5 bonusminuten, ware het niet dat hij zich verliep. Pech, dubbelpech. In Herkenbosch bleek uiteindelijk 500 m. teveel zijn afgelegd. Jammer, maar helaas. Etappe 6 die door Paul Jacobs werd gelopen, verliep ook grotendeels weer in de regen en voert nu door het bebosd gebied bij Herkenbosch. Bij de aankomst in Swalmen is het balen voor Paul, ook hij had bijna 500 m. te veel gelopen omdat hij zich verlopen had. Shit happens, maar bij het wisselpunt in Swalmen wordt de taktiek omgegooid. Erik Haakma zat nog vol van adrenaline omdat hij zich verlopen had en besloot spontaan om dan ook nog maar de 7e etappe voor zijn rekening te nemen (de ploegleider glundert steeds meer). Alles uit de kast dus! Deze aanpak bleek uiteindelijk niet verkeerd en kon toch nog wat goedgemaakt worden. In Belfeld wordt het stokje overgenomen door Lenie Jacobs voor de laatste (mannen)etappe (punten!) over 9,2 km. We zijn inmiddels op de atletiekbaan in Venlo beland en kunnen we nog net de eerste loper zien finishen. En jawel, het is Ger van het superteam! Daarna volgt er heel lang niets. De tussenliggende tijd wordt opgevuld met bier, fricandellen en kroketten. De eerste teams zijn inmiddels binnen en is het nu wachten op Lenie. In een mooie 47 min. komt ze over de finishstreep op de baan in Venlo. Het sportieve gedeelte zit er nu op en wordt ons geduld op de proef gesteld en wachten we op de prijsuitreiking. Dan is het zover, de bekendmaking van de winnaars. Het is wederom het STB Superteam voor de 11e keer op rij. Vreugde bij iedereen en de dag is weer geslaagd. De STB Abrahams behalen een mooie 6e plaats achter AVON :-(, met 2 min. achterstand. Grrrrrrrrrr. Als we ons niet verlopen hadden, waren we zeker 5e geworden en was het toch nog 5 voor 6 geweest!
Dan is het tijd voor de start. Om 8:05 mag ik de spits afbijten en begin aan de eerste etappe onder aanmoediging van de overige STB-ers. Het weer is prima en de temperatuur is goed. Zoals bekend gaat de etappe in het begin lekker bergaf en is het voor mij de wet van Newton die extra in mijn voordeel werkt. Na ca. 3 km. is het echter afgelopen en gaat de daling over in afwisselende klimmetjes en zorgt voor wat temposchommelingen. De begeleiding en aanmoedigingen onderweg zorgen ervoor dat de wedstrijd lekker verloopt. Bij de doorkomst in Mechelen (10 km in 42:15) komt Iwan als eerste van het Superteam voorbij en gaan we de laatste helling op. De laatste kilometers richting Wylre breken aan en ik kan lekker het tempo vasthouden. Voorbij aan de kerk en we gaan even verder rechtsaf naar het wisselpunt, met 1:06:31 passeer ik de streep en draag het stokje over aan John Haan voor de 2e etappe. Ik stap in de auto en met Ineke gaat het richting Oirsbeek voor de 3e etappe. Nu valt er een enkele bui en begint de wind ook flink aan te trekken. In Oirsbeek wordt het stokje door John overgedragen aan Jan Schwanen en stap ik op de fiets richting Nieuwstadt over 14,6 km. Deze pittige heuvelachtige etappe is Jan op het lijf geschreven en bij het eerste klimmetje in Oirsbeek moet ik flink trappen om hem bij te houden. Via Doenrade, Windraak, Sittard gaat het via Millen richting Nieuwstadt waar we na 1:03 arriveren.
De 4e etappe is de damesetappe van 10,8 km die bijna traditioneel door Ineke wordt gelopen. Bij de doorkomst in Echt neemt de regenval en wind in heftigheid toe en is het geen pretje voor de lopers en fietsers tot aan de pauzeplaats in St. Joost. Na 1 uur zit ook de klus er voor Ineke op en is het pauze, tijd om de inwendige mens te versterken en even met de andere ploegen te babbelen.
Na de pauze is het tijd voor de 5e etappe van St. Joost naar Herkenbosch, en is het de beurt aan Erik Haakma, onze geheime succesformule, want hij loopt niet alleen snel hij krijgt ook nog eens 5 bonusminuten, ware het niet dat hij zich verliep. Pech, dubbelpech. In Herkenbosch bleek uiteindelijk 500 m. teveel zijn afgelegd. Jammer, maar helaas. Etappe 6 die door Paul Jacobs werd gelopen, verliep ook grotendeels weer in de regen en voert nu door het bebosd gebied bij Herkenbosch. Bij de aankomst in Swalmen is het balen voor Paul, ook hij had bijna 500 m. te veel gelopen omdat hij zich verlopen had. Shit happens, maar bij het wisselpunt in Swalmen wordt de taktiek omgegooid. Erik Haakma zat nog vol van adrenaline omdat hij zich verlopen had en besloot spontaan om dan ook nog maar de 7e etappe voor zijn rekening te nemen (de ploegleider glundert steeds meer). Alles uit de kast dus! Deze aanpak bleek uiteindelijk niet verkeerd en kon toch nog wat goedgemaakt worden. In Belfeld wordt het stokje overgenomen door Lenie Jacobs voor de laatste (mannen)etappe (punten!) over 9,2 km. We zijn inmiddels op de atletiekbaan in Venlo beland en kunnen we nog net de eerste loper zien finishen. En jawel, het is Ger van het superteam! Daarna volgt er heel lang niets. De tussenliggende tijd wordt opgevuld met bier, fricandellen en kroketten. De eerste teams zijn inmiddels binnen en is het nu wachten op Lenie. In een mooie 47 min. komt ze over de finishstreep op de baan in Venlo. Het sportieve gedeelte zit er nu op en wordt ons geduld op de proef gesteld en wachten we op de prijsuitreiking. Dan is het zover, de bekendmaking van de winnaars. Het is wederom het STB Superteam voor de 11e keer op rij. Vreugde bij iedereen en de dag is weer geslaagd. De STB Abrahams behalen een mooie 6e plaats achter AVON :-(, met 2 min. achterstand. Grrrrrrrrrr. Als we ons niet verlopen hadden, waren we zeker 5e geworden en was het toch nog 5 voor 6 geweest!