Wat er vandaag aan de hand was weet ik niet, maar het liep alles behalve gesmeerd. Of het de cake en de koffie was vlak voor de wedstrijd of de sterke verhalen van onze aankomend voorzitter, het zal wel een raadsel blijven. Of was het misschien de teleurstelling dat het alom geliefde Erdinger deze keer ontbrak? Hoewel de Vennlauf tot een van mijn favoriete wedstrijden behoort, heb ik hier vaker behoorlijk moeten afzien. Zo ook deze keer. Na de eerste klim tot aan 2 km. was het niet alleen zoeken naar het juiste tempo, nee het was nog even behoorlijk benauwd boven op de Stehling. Gelukkig gaat het daarna snel naar beneden en kunnen we op adem komen. Over ruim 2 km. gaat het daarna over een vlak stuk door het hohe Venn. Dan bij 5 km. aan de drankpost voorbij weer omhoog tot het 8 km punt. Dit hakt er altijd goed in, maar toch kan ik hier een paar snellere starters nog inhalen. Uiteindelijk klok ik 45:21 en zie dat ik toch nog 5 sec. sneller ben dan vorig jaar en dat verzacht dan toch weer de pijn een beetje. Na afloop dan maar als schrale troost nog een alkoholhoudend Bitburger gedronken, man gönt sich ja sonst nix. Wat het Erdinger betreft, voor volgend jaar zullen we een klacht indienen bij d'r Jünter, anders worden ze niet meer de Veranstaltung des Jahres.