De 14e STAP hoofdloop over 12 km. werd met afstand gewonnen door Jürgen-Austin Kerl. Bij de dames was het Inge van Bergen die weer een prima race liep. Op de korte afstand over 6 km. schreef Richard Lavalle de race op zijn naam.
Hier alvast wat impressies van deze mooie wedstrijd op de Brunssummerheide onder fantastisch najaarsweer.
Waren het gisteren nog de trappen bij Snowworld die bedwongen moesten worden, vandaag was het voor het vrouwelijk lopersvolkje het behoorlijk geaccidenteerde parcours rondom Sport&Leisure Park Landgraaf. Er konden twee afstanden gelopen worden, een korte ronde van 3 km. en de dubbele afstand, bestaande uit twee ronden. Het aantal deelneemsters lag net onder de 40 en ook deze wedstrijd zal nog moeten groeien. Zowel deelneemster als toeschouwers konden genieten van een leuk evenement. Ook de warming up met Anouk was de moeite waard.
Hier enkele impressies van de 1e Landgraaf Ladies Run.
Nadat ik in de middaguren even een kijkje was gaan nemen bij de 2e Decathlon Traploop - in de rol van toeschouwer vermaak ik mij hier altijd best - ging ik vervolgens naar Würselen voor de 26. Stadtgartenlauf. In de middagzon merkte ik al bij de traploop dat het zeer benauwd was en bovendien mijn verkoudheid nog niet helemaal weg is. Geen optimale omstandigheden dus. De wedstrijd, die behoorlijk geaccidenteerd is, was zwaar. De eerste helft liep nogal redelijk tot aan 5 km. maar tijdens de tweede helft tijdens het bergop lopen, moest ik vaak diep naar lucht happen en kwam bijna niet vooruit. Van 7-8 km. liep ik zelfs maar 5 min/km. Uiteindelijk passeer ik de finishstreep, na het vervelende laatste klimmetje, op 44:43.
De 2e Decathlon Traploop stond vandaag op de sportkalender in Landgraaf. Naast de individuele deelnemers, bestond er dit jaar ook de mogelijkheid om deel te nemen in teamverband. Het evenement is goed opgezet en de organisatie door STB was prima. Ruim 100 deelnemers verschenen aan de start, waarbij ook vooral weer veel jeugd. De wedstrijd heeft zeker nog groeipotentie, maar aan de regionale en landelijke bekendheid ontbreekt het nog enigszins.
Hoest, kuch, snotter. Helaas heeft een fikse verkoudheid mij te pakken en moesten de geplande loopactiviteiten erbij inschieten. De 25 km. in Meerssen had ik al geschrapt omdat ik gevraagd was om aan de estafetteloop voor de HS Zuyd mee te doen. Helaas mocht ook dat niet doorgaan en kon ik ook Pierre niet begeleiden op zijn laatste 12 km. van de Marathon. Dus maar even rust, want over vier weken moeten we weer in Eindhoven aan de start.
Na ruim zes jaar op dezelfde Brooks schoen van het type Adrenaline te hebben gelopen, heb ik vandaag maar eens de keuze gemaakt voor de Trance 9. De schoen die qua stabiliteit en pasvorm sterk overeenkomt met de Adrenaline. Hij is een stuk lichter en is met name voor ook voor wedstrijden zeer geschikt. Eens kijken hoe dat gaat bevallen.
We schrijven zaterdag 5 september 2009. De dag van de 17e onvolprezen Jungfrau Marathon. Voor mij de derde keer dat ik naar het mooie Berner Oberland vertrok om deel te nemen aan deze bergmarathon in de Zwitserse Alpen. De laatste keer is voor mij alweer zes jaar geleden, nl. in 2003. Samen met zo'n 25-tal STB-ers vertoefden we vanaf donderdag 3 september in Lauterbrunnen. Ons onderkomen was deze keer Hotel Staubbach in de dorpskern nabij de Staubbachfall. Samen met Laurens Slaats en Ivo Vincken vertrok ik donderdagmorgen in alle vroegte. De heenreis verliep zonder al te veel oponthoud en rond de klok van half drie arriveerden we bij het hotel.
Na onze spullen gedropt te hebben, moesten we even de benen strekken en werd de "muur van Wengen" alvast verkend. Zelfs tijdens de wandeling leek er al geen eind aan te komen en werd er af en toe gepauseerd. Halverwege vroeg Ivo waar nu eigenlijk de muur van Wengen begint, waarop ik hem vertelde dat we de helft al gehad hadden, maar dat het metselwerk nog niet helemaal af is. Daarna ging het verder richting Wengenalp en vervolgens naar Wengen. De avond en de inwendige mens werden gevuld met een heerlijk diner bestaande uit een malse lamhartjesrollade in tijmsaus en een verse Edelweisssalade.
Op vrijdagochtend werd samen met de fam. Gillissen de kabelbaan vanuit Lauterbrunnen naar Mürren genomen en een korte wandeling gemaakt naar Almendhubel. Na een korte pauze ging het vervolgens terug en werden in Interlaken de startnummers afgehaald en werd de Marathonbeurs bezocht. Jammer genoeg wordt het Casino-Kursaal hiervoor niet meer gebruikt, maar vindt het hele gebeuren in een feesttent plaats.
In de namiddag was het tijd voor de minimarathon en konden we in de rol van supporter de supporters van ons op zaterdag aanmoedigen. Ellis Jacobs liep een sterke race en werd overall eerste dame.
Zaterdag, de dag van de Marathon.
In tegenstelling tot de weerberichten van vrijdag, -1 gr. en de sneeuwgrens op 1700m, was het aan de start al heerlijk nazomerweer. Volgens mij is er opzet in het spel bij de slechte weersvoorspellingen van MeteoSchweiz, zodat het alleen nog maar kan meevallen op de wedstrijddag zelf. De keuze voor de juiste loopkleding kon hierdoor gelukkig wel snel worden gemaakt. Wat ook altijd opvalt is dat bijna iedereen klaagt over een kwaaltje hier of een kwaaltje daar en nervositeit aan de orde van de dag is. De hele blessurepalette passeert zowat de revue op de dagen voor de wedstrijd. Ook heb je van die mensen die zelfs de hardloopbroek vergeten en nog even moeten gaan shoppen vlak voor de start.
Ruim 4000 deelnemers stonden aan de start en onder hen de inmiddels meervoudige winnaar en recordhouder (uit 2003) Jonathan Wyatt, ook deze keer weer de favoriet.
Zelf had ik met Roger Gillissen het plan om de eerste helft van deze Marathon af te leggen in 1:45 en de tweede helft, als het even kon, rond de drie uur. Hoewel ik voor dit soort parcoursen niet ben geconstrueerd, had ik namelijk het doel om te proberen mijn tijd uit 2000 te verbeteren. Dat lukte helaas niet, maar uiteindelijk kon ik wel mijn tijd uit 2003 met 5 min. verbeteren. Kortom, het doel is niet gehaald, maar de realisatie lag in de lijn van de verwachting. (Kijk hier voor de wedstrijdanalyse)
Destemeer heb ik vooral ook genoten van deze wedstrijd, waarvan ik denk dat deze hier mijn laatste keer was. Maar zeg nooit nooit. Net als de winnaar levert iedere deelnemer hier in dit adembenemende oppermachtige landschap een grootse prestatie. Een prestatie die er zijn mag, ieder op zijn niveau, maar meer nog is het de natuur waarvoor je hier zoveel respect krijgt, waardoor je je heel erg klein voelt. Als je hier uiteindelijk gezond bent gefinished, ben je het ook allemaal weer vergeten, de pijntjes, de onzekerheid en overheerst weer een gevoel van trots. Trots ben ik op de eerste plaats ook op onze STB dames die, zonder uitzondering, hier een prestatie hebben geleverd die er zijn mag. Van hen heb ik niemand horen klagen van te voren. En net zoals vroeger in de Western Saloon, de mannen speelden bluffpoker en de vrouwen speelden met hen, en lachten in hun vuistje. En als men in plaats van de Alpenhoorn blazers deze dame Eliana Burki bij 40 km. zou laten optreden, zouden alle mannen daar blijven staan en alleen nog maar vrouwen finishen.
Hier een videotje van de STB-ers die allen succesvol wisten te finishen. We beginnen van achteren naar voren, zodat in ieder geval de voorzitter toch vóór de vrouwen in beeld komt.
En nog een videootje
En hier ook nog een video van Internet TV Schweiz.
Op de dag af vandaag is het precies 18 jaar geleden dat ik mijn eerste halve Marathon liep. De groots opgezette Telematicaloop in Heerlen, met toen nog tussen de 1000-1500 deelnemers op alle onderdelen, was vooral ook een bedrijvenloop die ruim gesponsord werd door veel bedrijven. Zo ook CCN, Computer Centrum Nederland, waarbij ik in 1984 in dienst ben getreden. Mijn eerste halve Marathon legde ik maar liefst af in een tijd van 2:05 (met 12 kilo meer lichaamsgewicht dan nu) onder broeierige omstandigheden. Op bijgaand plaatje ook een bekende, Jogger Jo (links midden), toen al een grijze Keniaan met nog veel haren. Ook Simon Blok (3e van links staand) liep toen mee in ons team.
Nadat ik in de middaguren even een kijkje was gaan nemen bij de 2e Decathlon Traploop - in de rol van toeschouwer vermaak ik mij hier altijd best - ging ik vervolgens naar Würselen voor de 26. Stadtgartenlauf. In de middagzon merkte ik al bij de traploop dat het zeer benauwd was en bovendien mijn verkoudheid nog niet helemaal weg is. Geen optimale omstandigheden dus. De wedstrijd, die behoorlijk geaccidenteerd is, was zwaar. De eerste helft liep nogal redelijk tot aan 5 km. maar tijdens de tweede helft tijdens het bergop lopen, moest ik vaak diep naar lucht happen en kwam bijna niet vooruit. Van 7-8 km. liep ik zelfs maar 5 min/km. Uiteindelijk passeer ik de finishstreep, na het vervelende laatste klimmetje, op 44:43.
Na ruim zes jaar op dezelfde Brooks schoen van het type Adrenaline te hebben gelopen, heb ik vandaag maar eens de keuze gemaakt voor de Trance 9. De schoen die qua stabiliteit en pasvorm sterk overeenkomt met de Adrenaline. Hij is een stuk lichter en is met name voor ook voor wedstrijden zeer geschikt. Eens kijken hoe dat gaat bevallen.
We schrijven zaterdag 5 september 2009. De dag van de 17e onvolprezen Jungfrau Marathon. Voor mij de derde keer dat ik naar het mooie Berner Oberland vertrok om deel te nemen aan deze bergmarathon in de Zwitserse Alpen. De laatste keer is voor mij alweer zes jaar geleden, nl. in 2003. Samen met zo'n 25-tal STB-ers vertoefden we vanaf donderdag 3 september in Lauterbrunnen. Ons onderkomen was deze keer Hotel Staubbach in de dorpskern nabij de Staubbachfall. Samen met Laurens Slaats en Ivo Vincken vertrok ik donderdagmorgen in alle vroegte. De heenreis verliep zonder al te veel oponthoud en rond de klok
van half drie arriveerden we bij het hotel.
het metselwerk nog niet helemaal af is. Daarna ging het verder richting Wengenalp en vervolgens naar Wengen. De avond en de inwendige mens werden gevuld met een heerlijk diner bestaande uit een malse lamhartjesrollade in tijmsaus en een verse Edelweisssalade.
Op de dag af vandaag is het precies 18 jaar geleden dat ik mijn eerste halve Marathon liep. De groots opgezette Telematicaloop in Heerlen, met toen nog tussen de 1000-1500 deelnemers op alle onderdelen, was vooral ook een bedrijvenloop die ruim gesponsord werd door veel bedrijven. Zo ook CCN, Computer Centrum Nederland, waarbij ik in 1984 in dienst ben getreden. Mijn eerste halve Marathon legde ik maar liefst af in een tijd van 2:05 (met 12 kilo meer lichaamsgewicht dan nu) onder broeierige omstandigheden. Op bijgaand plaatje ook een bekende, Jogger Jo (links midden), toen al een grijze Keniaan met nog veel haren. Ook Simon Blok (3e van links staand) liep toen mee in ons team.