Een der mooiste uitdagingen in de regio is, naast Battice met 4 zware toppen, zonder discussie de Rursee Marathon met 12 kleinere toppen. De combinatie van een uitdagend gevarieerd parcours, een mooie ambience rondom Rursee, Obersee en Urftstaumauer, bieden in dit jaargetij een lust voor het oog en is het hier genieten geblazen. Deze keer had ik een gratis startnummer, dat mij het vorig jaar al was toegezegd, dus kon ik niet verstek laten gaan. Zeker toen ik vanochtend naar buiten keek en de weersvoorspellingen van gisteren niet veel goeds betekenden, had ik liever in bed willen blijven liggen. Maar goed afgesproken is afgesproken en om even voor achten pikte ik Sjack op om samen naar Einruhr te rijden. Onderweg regende het lichtjes en stond er een stevige bries. In de lekker verwarmde tent werd eerst een kop koffie gedronken en kon men in alle rust de verdere voorbereidingen treffen. We kijken naar buiten en het stortregent, dat wordt dus een modderballet.
Even voordat het startschot valt om 10:30 is het plotseling droog. En daarna bleef het de hele wedstrijd ook zo en kwam zelfs het zonnetje tevoorschijn. De doelstelling was ook deze keer weer om rond de 3:45 te finishen, maar vooral te genieten van de prachtige omgeving en dito herfstkleuren. Het parcours was echter wel verraderlijk. Door de zware regenval even voor de wedstrijd, en de vele herfstbladeren, was het constant uitkijken geblazen. Op de Urftstaumauer ging het bijna mis, want er stond een afvalemmer die niet opzij wilde gaan. Door de oplettendheid van Sjack kon erger worden voorkomen, maar steeg de adrenaline behoorlijk.
Even voordat het startschot valt om 10:30 is het plotseling droog. En daarna bleef het de hele wedstrijd ook zo en kwam zelfs het zonnetje tevoorschijn. De doelstelling was ook deze keer weer om rond de 3:45 te finishen, maar vooral te genieten van de prachtige omgeving en dito herfstkleuren. Het parcours was echter wel verraderlijk. Door de zware regenval even voor de wedstrijd, en de vele herfstbladeren, was het constant uitkijken geblazen. Op de Urftstaumauer ging het bijna mis, want er stond een afvalemmer die niet opzij wilde gaan. Door de oplettendheid van Sjack kon erger worden voorkomen, maar steeg de adrenaline behoorlijk.
De wedstrijd liepen we uitermate constant, rond de 26 min. per 5 km, afgezien van de laatste, waarin de steile beklimming bij 37 km. erin hakt en je vanzelf ca. 4 min. inlevert. De finishstreep passeren we uiteindelijk gezamenlijk in 3:42 en kijken terug op een geslaagde 36e Marathon. Kijk hier voor de wedstrijdanalyse.
Hier ook nog een video-impressie